List Fritza Kaufmanna do Martina Farbera z 9.09.1945 roku:
„Jestem niepocieszony z powodu wiadomości o śmierci Edyty Stein, chociaż nadal mam nadzieję,
może wbrew wszelkiej nadziei, że wiadomość okaże się nieprawdziwa. Hans Lipps i ona byli moimi
najlepszymi getyńskimi przyjaciółmi, życie wydaje się teraz o wiele uboższe. To tak, jakby drzwi
do ulubionego pokoju przeszłości definitywnie się zamknęły. Trudno nawet Panu wyobrazić sobie, ile
Edyta Stein znaczyła dla mnie podczas pierwszej wojny światowej; czyniła wszystko, aby podtrzymać
mnie na duchu […]. Była w naszym kręgu dobrym duchem i troszczyła się o wszystkich i o wszystko
z prawdziwą siostrzaną miłością (także o Husserla, gdy był ciężko chory w 1918). Dla Lippsa była jak
anioł stróż w latach, gdy wiodło mu się marnie. Gdy po raz ostatni rozmawiałem z nią w Karmelu
w Kolonii – przez kratę pomiędzy jej a moim pomieszczeniem – zmierzch prawie zakrył ją przed moimi
oczami: czułem, że mogę jej już nie zobaczyć. Lecz kto mógł pomyśleć, że te bestie w swoim
okrucieństwie nie zatrzymają się nawet przed bramami klasztoru i że będzie musiała umrzeć, tak jak
to się stało? Została karmelitanką z powodu swojej szczególnej czci dla świętej Teresy, lecz także
dlatego, że chciała poświęcić w tej ascetycznej wspólnocie swoje życie i modlitwy dla ratowania
ludzkości”.
W niedługim czasie po dopełnieniu się ofiary2, jaką 9 sierpnia 1942 roku złożyła ze swego życia Edyta
Stein w Auschwitz-Birkenau, powstaje jej pierwsza biografia. Jej autorką jest Matka Teresa Renata
Posselt, podprzeorysza i mistrzyni nowicjatu w Karmelu kolońskim. Książeczkę „Edyta Stein. Życie
filozofki i karmelitanki” z 1948 roku, w ciągu kolejnych lat uzupełniana i poprawia, a w 1952 roku
zostaje ona przetłumaczona na inne języki. (CAŁY ARTYKUŁ POD LINKIEM)