Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Ośrodek Dokumentacji Sztuki ASP we Wrocławiu
Towarzystwo im. Edyty Stein
zapraszają do udziału w
oprowadzaniu kuratorskim po wystawie
pt. ALFREDA POZNAŃSKA
z udziałem kurator Marty Drobińskiej (Ośrodek Dokumentacji Sztuki ASP we Wrocławiu)
oraz Elżbiety Łubowicz, autorki tekstu katalogu wystawy
6 czerwca 2024 (czwartek)
godz. 17:00
Dom Edyty Stein
WYSTAWĘ MOŻNA OGLĄDAĆ W DNIACH: 15 maja – 30 czerwca 2024
(w godzinach otwarcia Domu Edyty Stein dla zwiedzających)
„Listy, kartki, druki, zapiski, książki, księgi. Papiery, wśród których żyję. Przepływa poprzez nie wielość treści, myśli, słów, uczuć, informacji, spraw nasycających chwilę za chwilą.”
Alfreda Poznańska
ALFREDA POZNAŃSKA (3 I 1939, Małków – 7 X 2001, Wrocław)
Alfreda Poznańska urodziła się 3 I 1939 r. w Małkowie na Lubelszczyźnie. Po wojnie wraz z rodziną przyjechała na Dolny Śląsk i zamieszkała w Wysokiej Łące (nieopodal Kowar). W 1953 r. ukończyła szkołę podstawową w Kowarach, a w 1958 r. Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. W l. 1958 – 1965 studiowała na Wydziale Ceramiki i Szkła Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (obecnie ASP) pod kierunkiem Xawerego Dunikowskiego i adj. Łucji Skomorowskiej-Wilimowskiej. W VI 1965 r. uzyskała dyplom z ceramiki i rzeźby w Pracowni Rzeźby prof. Borysa Michałowskiego. Od początku swojej drogi twórczej związana była ze środowiskiem wrocławskim. W 1965 r. została członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków, a od 1967 r. brała czynny udział w życiu artystycznym regionu i kraju. Eksponowała swoje prace również za granicą. 4 IX 1968 r. Poznańska została zatrudniona w Muzeum Śląskim we Wrocławiu (obecnie Muzeum Narodowe), a w okresie 1 XII 1969 – 31.08.1971 r. równocześnie pracowała w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych we Wrocławiu jako nauczyciel rzeźby. Od 1 X 1973 r. rozpoczęła pracę w Katedrze Rzeźby (Wydział Malarstwa, Grafiki i Rzeźby) na macierzystej Uczelni, zdobywając doświadczenie pod okiem prof. Borysa Michałowskiego i doc. Leona Podsiadłego. W 1981 r. doprowadziła do powołania Pracowni Małych Form Rzeźbiarskich. W l. 80. Alfreda Poznańska była zaangażowana w podziemną działalność „Solidarności” oraz rozpoczęła kontynuowaną do śmierci współpracę z Duszpasterstwem Środowisk Twórczych we Wrocławiu. W 1995 r. uzyskała tytuł naukowy profesora.
Artystka uprawiała rzeźbę w małym i dużym rozmiarze (pomniki, rzeźba ołtarzowa), posługując się rozmaitym tworzywem (ceramika, kamień, metalowe odlewy, drewno). Zajmowała się również medalierstwem (medale, plakiety), w którym osiągnęła mistrzostwo poparte nagrodami w konkursach krajowych i międzynarodowych. Jej medale, ale również rzeźby pokazywane były m.in. w Niemczech, Francji, Włoszech, Jugosławii. W 1983 r. medal jej autorstwa ofiarowano jako dar wrocławskiego środowiska plastycznego Ojcu Św. Janowi Pawłowi II. Wielokrotnie uczestniczyła w Biennale im. Dantego w Rawennie, w 1979 r. otrzymała I nagrodę za pracę poświęconą tematowi: „Piekło Dantego i współczesnego człowieka”. W jej twórczości dominował nurt realistyczny, mocno osadzony w tradycji, najczęściej powtarzanymi motywami były: list, koperta, księga, liść. Podejmowała tematy z otoczenia, nieprzemijalność wartości duchowych i religijnych (kaplica Św. Edyty Stein we Wrocławiu), wątki społeczne i patriotyczne.